Bir düş, uykusunda kadına fısıldadı. "Umudunu yitirme. Ömrünce görebileceğin en güzel rüya sahnelenmedi." Bir kaç gün sonra kadın, bir deniz kıyısında; uçurumun yanı başında hayata baktı göz ucuyla. Düşün içinde başka bir düş müydü yoksa gördüklerim diye...
"Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan ne kaybedebilir ki?" dedi iç sesi. Kadın, bir kozanın içinden çıktığı gün intihar etmeyi düşünen kelebeğe benziyordu, uzaktan bakınca. "Doğru ya, kaybedeceğim her şeyi kaybettim "dedi iç sesine. Düşünmekten vazgeçti sonra düşünceleri, birden sustu kelimeler zihninde. Ve bıraktı kadın kendini boşluğa. Kendi sonsuz boşluğuna.
-
Mutlu değilsin sanki, hiç gülmüyorsun, diyorlar eski bir kürtaj hikayesi, diyorum içimdeki çocuğu aldılar! -
Sen gittin ya benden, o gün. Ben kaldım orada hani. Sonra yağmur yağdıydı da, çok ıslandım. Olsun. Sonra hani kalandım ya, geriye dönmem...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder