Yeryüzünün iyileştirici hiç bir yanı olmadığını; yaşadıkça daha da çok anladık, sevgilim.Bizi biraz ayrılık, biraz da dünya tuttu. Bir arada.

Ben; biraz daha dayanıklıydım sana göre, doğarken sarhoş doğmuştum.

Bunca acıyan hatıralar ve morfinli rüyalardan sağ çıkmamın nedeni buydu, sadece. Sen daha savunmasız, sen daha küçüktün. Sırf, seni hayatta tutmak için çok sevmiştim. Çok sevmek, kutsal sayılan dinlerin 'birinci şartı'ydı. Cennete, belki bu sayede giderim sanmıştım. Cennetine. Düştüğüm cehennemin tam ortasından. Yanılmışım. Sen şimdi daha savunmasız, ben.. ben...

Uçurumun sonu!

ÖDÇ